Κουλτούρες της νύχτας

Περιγραφή

"... Η νύχτα είναι διαφορετική, το αντίθετο της ημέρας, που το χαρακτηρίζουν το σκοτάδι και ο κίνδυνος, αλλά οι ελευθερίες της αντισταθμίζουν τους φόβους της. Η νύχτα μάς επιτρέπει να δραπετεύσου?ε από τις αγγαρείες της ημέρας, τη μονοτονία της καθημερινότητας που περιορίζει την ανθρωπότητα σε συγκεκριμένα καθήκοντα, υποχρεώσεις και εργασίες ... Οι σκοτεινές κουλτούρες της νύχτας δεν ενοποιούνται σε οποιαδήποτε κατηγορική ιστορία ομοιοτήτων. Αντίθετα, παρουσιάζονται εδώ ως στιγ?ές αποκλεισ?ένες από τις ιστορίες της ημέρας, ως αντίστιξη μέσα στον χρόνο, στο χώρο και στον τόπο, οι οποίες διέπονται και ρυθμίζονται από τη συλλογιστική και τις δοσοληψίες της οικονομικής λογικής και τις δομές της πολιτικής εξουσίας. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η νύχτα κατεβάζει την αυλαία σε αυτούς τους το?είς κυριαρχίας, εισάγοντας θεατρικούς χώρους αμφιβολίας και παράβασης που ενδέχεται να οδηγήσουν σε αναπαραστάσεις απελευθέρωσης. Η νύχτα είναι όμως επίσης μια σκηνή όπου βρήκαν στέγη η αποξένωση και η περιθωριακότητα. Και η στέγη αυτήμπορεί να ήταν στέγη ανακούφισης και φυγής ή, κατά περίσταση, θερ?οκήπιο εξέγερσης". Χωρικοί, αιρετικοί, ?άγισσες, πειρατές, σκλάβοι-φυγάδες, πόρνες και πορνογράφοι, καφενόβιοι και θα?ώνες εργατικών συνελεύσεων, επαναστάτες, μουσικοί των μπλουζ και της τζαζ ?πήτνικ και μέλη των σύγχρονων νεολαιίστικων συμμοριών, αυτοί και αυτές που αψηφούν την εξουσία επιλέγοντας να ζουν επικίνδυνα έξω από το κυρίαρχο πλάισιο του πρώιμου και ύστερου καπιταλισ?ού, είναι ό,τι ο Μπράιαν Πάλμερ αποκαλεί λαό της νύχτας, υφαίνοντας μέσα από παραδείγματα και ε?πειρίες οχτώ αιώνων το πολύπλοκο χαλί της αντισυμβατικότητας, της μοναξιάς, της συλλογικότητας, της επιθυ?ίας, της υπερβολής, του τρόμου και της ελευθερίας.