Εγκληματική Οργάνωση Χρυσή Αυγή - Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Συλλογικό
Τιμή 15 ευρώ, 350 σελίδες
Εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο
Bιβλιοκριτική: Γιώργος Πίττας
Σοσιαλισμός από τα Κάτω Νο145, Μάρτης-Απρίλης 2021
Το βιβλίο «Εγκληµατική Οργάνωση Χρυσή Αυγή Η ΚΑΤΑ∆ΙΚΗ» που εκδόθηκε από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο καλύπτει τη σηµαντικότερη διεθνώς δίκη ναζί από την εποχή της δίκης της Νυρεµβέργης.
Το µεγαλύτερο µέρος από τις 350 συνολικά σελίδες του βιβλίου υπογράφουν η Λένα Βερδέ και η Αφροδίτη Φράγκου που κάλυψαν ανελλιπώς και δια ζώσης τις 465 συνεδριάσεις του δικαστηρίου. Η Εργατική Αλληλεγγύη ήταν ένα από τα µετρηµένα στα δάκτυλα του ενός χεριού µέσα ενηµέρωσης που ασχολήθηκαν σοβαρά µε την κάλυψη της δίκης.
Το βιβλίο περιέχει επίσης τις ιστορικές οµιλίες των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής των Αιγυπτίων Αλιεργατών ∆ηµήτρη Ζώτου, Θανάση Καµπαγιάννη, Κώστα Παπαδάκη και Κώστα Σκαρµέα στη συνέλευση της ΚΕΕΡΦΑ που έγινε στις 18 Οκτώβρη 2020, καθώς και κείµενα του Λέανδρου Μπόλαρη, που προλογίζει το βιβλίο, του Πάνου Γκαργκάνα, διευθυντή της Εργατικής Αλληλεγγύης και µάρτυρα κατηγορίας στην δίκη της Χ.Α και του Πέτρου Κωνσταντίνου, συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ και επίσης µάρτυρα κατηγορίας. Τέλος, περιλαµβάνει ένα φωτογραφικό αφιέρωµα, από το αρχείο της Εργατικής Αλληλεγγύης, από τις εκατοντάδες κυριολεκτικά διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις.
Στο κεφάλαιο «Η ∆ΙΚΗ» παρουσιάζεται συνοπτικά ολόκληρη η πορεία των 5,5 χρόνων διεξαγωγής της: Οι καταθέσεις των αυτοπτών µαρτύρων, των µαρτύρων πολιτικής αγωγής, των προστατευόµενων µαρτύρων και των µαρτύρων υπεράσπισης, τα αναγνωστέα έγγραφα, που ανέσυρε κατά κύριο λόγο η πολιτική αγωγή από το αχανές 1,5 terabytes που περιλαµβανόταν στη δικογραφία, οι απολογίες των κατηγορουµένων, η εισαγγελική πρόταση αθώωσης των ναζί, οι αγορεύσεις της Πολιτικής Αγωγής, και εν τέλει η απόφαση και οι ποινές των συνολικά 40 καταδικασθέντων της εγκληµατικής οργάνωσης.
Ακολουθώντας αυτήν την πορεία, µέσα από µια µεστή, ζωντανή-καθόλου κουραστική παρουσίαση, ο αναγνώστης παρακολουθεί να ξετυλίγεται µπροστά του, υπόθεση την υπόθεση, το κουβάρι της εγκληµατικής δράσης που οδήγησε στην καταδίκη της Χρυσής Αυγής -αποκαλύπτοντας πόσο ψεύτες και γελοίοι ήταν οι ισχυρισµοί των νεοναζί περί «πολιτικής σκευωρίας».
Το βιβλίο δίνει επίσης την εικόνα των µαχών που χρειάστηκαν για να προχωρήσει η δίκη ξεπερνώντας κάθε λογής «θεσµικά» εµπόδια. Η δίκη ξεκίνησε στον Κορυδαλλό, σε αποµόνωση, χωρίς πρόσβαση για το κοινό και µε ασφυκτικό έλεγχο, σε µια αίθουσα χωρίς µικρόφωνα που πληµµύριζε στην πρώτη βροχή. Το δικαστήριο δεν επέτρεψε τη ραδιοτηλεοπτική της κάλυψη, όπως και τη µαγνητοφώνηση και αποµαγνητοφώνηση των πρακτικών.
Όµως, όπως αναφέρει ο Λέανδρος Μπόλαρης στην εισαγωγή του, αυτό το βιβλίο «δεν περιορίζεται µόνο σε αυτήν την απαραίτητη καταγραφή, δεν αφορά µόνο ή κυρίως τους ‘συλλέκτες’ των πρακτικών». Είναι ένα βιβλίο που κάνει όλες εκείνες τις απαραίτητες συνδέσεις χωρίς τις οποίες δεν θα µπορούσε να είναι κατανοητή ούτε η καταδίκη ούτε η άνοδος ούτε η πτώση του «φαινοµένου» της Χρυσής Αυγής.
Κάνει πρώτα και κύρια τη σύνδεση µε το αντιφασιστικό κίνηµα χωρίς τη δράση του οποίου δεν θα υπήρχε ούτε δίωξη ούτε δίκη ούτε καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωµένο σε αυτό: Στις απεργίες και τις συγκεντρώσεις όχι µόνο έξω από τα δικαστήριο όπου από την πρώτη µέρα δόθηκε η µάχη µε τις απόπειρες τροµοκράτησης των ταγµάτων εφόδου αλλά συνολικά τις καµπάνιες που δίνονταν µέσα στην κοινωνία. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Αφροδίτη Φράγκου: «Η µάχη για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής στο δικαστήριο βάδιζε µαζί µε τη µάχη και την καµπάνια για να κλείσουν παντού τα γραφεία της, µαζί µε τη µάχη για να µην έχουν τηλεοπτικό χρόνο, για να µην έχουν ούτε µια σπιθαµή δηµόσιου χώρου για προεκλογικές συγκεντρώσεις, την µάχη να πετάξουµε τους φασίστες έξω από την Βουλή».
Το βιβλίο κάνει τη σύνδεση µε τις πολιτικές µάχες ενάντια στις πολιτικές που έθρεψαν την Χρυσή Αυγή. Πρώτα και κύρια τον θεσµικό ρατσισµό των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ – στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα κλειστά σύνορα, στις απελάσεις, στις επιχειρήσεις σκούπα, στην άρνηση της ιθαγένειας στα παιδιά δεύτερης γενιάς, στον αγώνα των προσφύγων και µεταναστών για άσυλο, στέγαση, χαρτιά, των προσφυγόπουλων να µπούνε στα σχολεία. Όλα αυτά αποτέλεσαν βασικά πεδία όπου το κίνηµα αναµετρήθηκε µε την Χρυσή Αυγή αλλά και το ίδιο το κράτος, κρίνοντας το αποτέλεσµα.
Κάνει τη σύνδεση µε την κάλυψη που είχε η Χρυσή Αυγή διαχρονικά από τους θεσµούς της αστυνοµίας και των δικαστηρίων –κάλυψη που διαπερνά όλες τις υποθέσεις- δίνοντας την εικόνα για το πως αυτή έσπαγε ξανά και ξανά κάτω από την πίεση του κινήµατος. Και πως η προσπάθεια κάλυψης είναι ακόµη εκεί– µε πιο χαρακτηριστική την αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως υπεράσπισης και στη συνέχεια µε τη µη σύλληψη των Παππά-Λαγού και την αποφυλάκιση του Παπαβασιλείου, πριν καθαρογραφεί η απόφαση. Κάνει επίσης τη σύνδεση µε την κάλυψη και τις σχέσεις που είχε η Χρυσή Αυγή διαχρονικά µε τη Νέα ∆ηµοκρατία -και στο σχετικό κεφάλαιο, που υπογράφει ο Λέανδρος Μπόλαρης, καταπιάνεται ιστορικά µε τις σχέσεις των φασιστών µε τα «ρετιρέ» της δεξιάς πολυκατοικίας από την περίοδο του εµφυλίου µέχρι και σήµερα.
Το τελευταίο µέρος του βιβλίου εξηγεί ότι αυτή η µεγάλη νίκη δεν ήταν καθόλου δεδοµένη. Χρειαζόταν ανάλυση για το φαινόµενο της ακροδεξιάς και του φασισµού και συγκεκριµένες επιλογές. Το κείµενο του Πάνου Γκαργκάνα, που γράφτηκε για το περιοδικό του DSiP, της αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ στην Τουρκία, απαντάει σε αυτά τα ζητήµατα συνοψίζοντας τις πολιτικές µάχες που δόθηκαν όχι µόνο ενάντια στην δεξιά αλλά και µέσα στην Αριστερά και στο κίνηµα για το πως µπορούµε να τσακίσουµε την φασιστική απειλή. Το ίδιο και το κείµενο που υπογράφει ο συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ Πέτρος Κωνσταντίνου. «Η νίκη του αντιφασιστικού κινήµατος είχε να κάνει µε τις µεγάλες επιλογές» σηµειώνει. «Καταρχήν, οι λίγοι να µπορέσουµε να γίνουµε πολλοί µέσα από την ενωτική πολιτική που είχαµε µέσα στο κίνηµα πατώντας στον Λέον Τρότσκι και την τακτική του ενιαίου µετώπου για να τσακιστεί ο φασισµός. Το κέρδισµα του οργανωµένου εργατικού κινήµατος στην πρωτοπορία της αντιφασιστικής δράσης. Τη σύνδεση του αντιφασιστικού µε το αντιρατσιστικό κίνηµα. Και βέβαια την επιλογή το αντιφασιστικό κίνηµα να παρέµβει στους θεσµούς, να έχει την πολιτική αγωγή».
Πρόκειται για επιλογές και αποτελέσµατα µε διεθνή αντίκτυπο. Τον ρόλο του βιβλίου στη διεθνοποίηση του αγώνα τόνισε και ο ∆ηµήτρης Χριστόπουλος στη διαδικτυακή παρουσίαση του βιβλίου.: «Ολόψυχα θέλω να πω ότι σας χρωστάµε και χρωστάµε στην οµάδα, διότι µε την εµµονή της, την επεξεργασία της, µε την τεκµηρίωσή της και την σοβαρότητά της, κατάφερε ένα επίτευγµα. Γιατί είναι επίτευγµα η όλη έκβαση όχι µόνο για την Ελλάδα, που θα καταγραφεί σε µακρά χρονική διάρκεια και ιστορική του πορεία και στην Ευρώπη. Θεωρώ ότι αυτό το κείµενο θα πρέπει να µεταφραστεί στα αγγλικά. Πιστεύω ότι είναι µια εξαιρετική, πολύ καλογραµµένη απόδοση αυτών που έγιναν µέσα στο δικαστήριο»
Πρόκειται, τέλος, για επιλογές που δεν έχουν να κάνουν µε το παρελθόν αλλά µε το µέλλον. Το κίνηµα µπορεί να επέβαλε την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, αλλά η πάλη ενάντια στη φασιστική απειλή δεν έχει τελειώσει. Οι ρατσιστικές εκστρατείες της κυβέρνησης της Ν∆ και της Ευρώπης-Φρούριο συνεχίζουν να λειτουργούν σαν θερµοκήπιο για τους επίδοξους διαδόχους της. Οι πλάτες που είχε η ναζιστική συµµορία παρόλο το πολιτικό χτύπηµα που δέχτηκαν συνεχίζουν να είναι εκεί, στην αστυνοµία, στο δικαστικό σώµα, στην ίδια την κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Τα γεγονότα, η ανάλυση, τα συµπεράσµατα και οι προτάσεις στις οποίες καταλήγει το βιβλίο, το καθιστούν ένα δυνατό όπλο στον αγώνα ενάντια στον φασισµό και το σύστηµα που τον θρέφει.
Αξίζει να διαβαστεί µαζί µε τις άλλες δύο εκδόσεις του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου, το «Φάκελος Χρυσή Αυγή» που εκδόθηκε το 2013 και εµπεριέχει όλες τις µάχες που προηγήθηκαν της δίωξης της Χ.Α. και το «Η πάλη για την καταδίκη της Χ.Α» του 2019 -καθώς και τα βιβλία που ήδη κυκλοφορούν µε τις αγορεύσεις των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής στην δίκη της Χ.Α.