To βιβλίο του ∆ηµήτρη Χριστόπουλου, καθηγητή πολιτειολογίας στο Πάντειο «Ταξίδι στο κράτος, κυριαρχία, δίκαιο, δικαιώµατα» κυκλοφόρησε σε µια περίοδο που ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών τροφοδοτώντας τη συζήτηση για το ρόλο του κράτους. Ο πόλεµος στην Ουκρανία και οι οξυµένοι ιµπεριαλιστικοί ανταγωνισµοί, η κρίση µε την εµφάνιση του στασιµοπληθωρισµού πριν τελειώσει το σόκ της πανδηµίας, η κλιµατική κρίση, η άνοδος της φασιστικής απειλής και τα ρατσιστικά εγκλήµατα στα σιδερόφρακτα σύνορα, έχουν ανοίξει ξανά τη συζήτηση για το ρόλο του κράτους. Αλλά και οι εργατικές αντιστάσεις και οι εξεγέρσεις ενάντια στον κρατικό αυταρχισµό βάζουν ξανά την ανάγκη αντιµετώπισης του κράτους και των µηχανισµών του. Υπάρχει εναλλακτική; Η αριστερά πως στέκεται απέναντι στο υπαρκτό κράτος;

Το βιβλίο αυτό δεν είναι χρήσιµο µόνο για τους φοιτητές και αποφοίτους της πολιτειολογίας ως ακαδηµαϊκό εφόδιο αλλά ακουµπά στα ερωτήµατα ενός ολόκληρου κόσµου που µέσα από τους αγώνες του φτάνει να αναζητά το στρατηγικό δρόµο για µια καλύτερη κοινωνία. Η εµπειρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ 2015-19 άλλωστε είναι νωπή.

Είναι γραµµένο µε δυνατή λογοτεχνική και µυθοπλαστική προσέγγιση σπάζοντας τα κλισέ των «επιστηµονικών συγγραµµάτων». Ετούτο το βιβλίο είναι ένα ταξίδι-χρονικό των µεγάλων ιστορικών στιγµών και των ιδεών στην πορεία διαµόρφωσης του κράτους από την αρχαιότητα µέχρι τις µέρες µας. Στην πορεία αυτή ο συγγραφέας αναλύει και προσεγγίζει κριτικά τις έννοιες του κράτους και του δικαίου από τον Αριστοτέλη µέχρι τον Χοµπς, τον Σπινόζα, τον Ρουσσώ, τον Μάρξ και τον Πουλαντζά.

Συνέχεια ανάγνωσης "Ταξίδι στο κράτος. Κυριαρχία, Δίκαιο, Δικαιώματα" →

Αυτό το βιβλίο κυκλοφόρησε στα τέλη του 2021 και έκανε µια δεύτερη έκδοση φέτος. Το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού της Αριστεράς είναι δικαιολογηµένο. ∆ιαβάζοντας το βιβλίο έρχονται στο νου όλες οι κυβερνήσεις της ∆εξιάς, όχι µόνο της ΕΡΕ στη δεκαετία του ’50 και ’60 αλλά και της Ν∆ των Καραµανλήδων, των Σαµαράδων, των Μητσοτάκηδων. Αστυνοµική καταστολή, κάθε είδους εµπλοκή µε το «βαθύ κράτος» των µυστικών υπηρεσιών, της ∆ικαιοσύνης και της Αστυνοµίας, επίθεση στην Αριστερά και στο µαζικό κίνηµα. Αυτά είναι στο DNA του ιστορικού κόµµατος της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα.

Ο Α. Τσέκερης επιλέγει να πιάσει το νήµα της ιστορίας από το 1958. Στις εκλογές εκείνης της χρονιάς το κόµµα της Αριστεράς η Ε∆Α (είχε ιδρυθεί µε πρωτοβουλία του παράνοµου ΚΚΕ το 1951) πήρε το 25% των ψήφων, ήρθε δεύτερο κόµµα και αναδείχτηκε αξιωµατική αντιπολίτευση. Εννιά χρόνια µετά την στρατιωτική ήττα στον Εµφύλιο, η εντυπωσιακή ανάταση του κινήµατος έφερνε έναν εκλογικό θρίαµβο για την Αριστερά.

Η απάντηση της κυβέρνησης της ΕΡΕ, µε επικεφαλής τον «εθνάρχη» της ∆εξιάς Κ. Καραµανλή ήταν να αναβαθµίσει και να συντονίσει όλο το πολυπλόκαµο µηχανισµό αυτού που είχε ονοµαστεί «παρακράτος» για να πισωγυρίσει αυτή την απειλητική εξέλιξη για την ίδια και τον τρόπο που κυβερνούσε η άρχουσα τάξη.

Συνέχεια ανάγνωσης "Λίγος Εμφύλιος Ακόμα - Η καραμανλική τρομοκρατία, η δημοκρατική αντίσταση και η Αριστερά 1958-1963" →

Κυκλοφορεί, µε πρωτοβουλία των εκδόσεων ΠΟΛΙΣ, το βιβλίο «Η σοσιαλδηµοκρατία στο προσκήνιο, ξανά;». Ένα συλλογικό έργο µε κείµενα από την ιστορικό και καθηγήτρια του Πανεπιστηµίου Πελοποννήσου Εφη Γαζή («Ιδέες και σκέψεις για το παρελθόν και το µέλλον της σοσιαλδηµοκρατίας»), τον αντιπρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής για τα ∆ικαιώµατα του Ανθρώπου και της Ελληνικής Ένωσης για τα ∆ικαιώµατα του Ανθρώπου Γιάννη Φ. Ιωαννίδη («Σοσιαλδηµοκρατία: There Is No Alternative»), τον καθηγητή ∆ηµοσίου ∆ικαίου και Κοινωνικής ∆ιοίκησης του Παντείου Ξενοφών Κοντιάδη («Η επιστροφή της σοσιαλδηµοκρατίας»), τον πολιτικό επιστήµονα Γιάννη Μπαλαµπανίδη («Σοσιαλδηµοκρατία made in USA») και τον γιατρό του ΕΣΥ και µέλος της κεντρικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Στέφανο Παραστατίδη («Η φαντασία στη σοσιαλδηµοκρατία»).

Στόχος του βιβλίου είναι «να καταγραφεί το νέο περιεχόµενο των σύγχρονων σοσιαλδηµοκρατικών πολιτικών στην Ελλάδα και διεθνώς, η διακυβερνητική δύναµη και η στρατηγική της σοσιαλδηµοκρατίας σήµερα». Όπως δήλωσε και ο Ξ. Κοντιάδης στη βιβλιοπαρουσίαση: «Ο Λένιν δήλωνε ότι σοσιαλισµός σηµαίνει εργατικά συµβούλια και εξηλεκτρισµός, σήµερα σοσιαλδηµοκρατία σηµαίνει κράτος δικαίου και αντιµετώπιση της ενεργειακής κρίσης».

Συνέχεια ανάγνωσης "Η σοσιαλδημοκρατία στο προσκήνιο, ξανά;" →

Με τα αίσχη της ΕΛ.ΑΣ να γίνονται κάθε µέρα και πιο εξοργιστικά, ένα βιβλίο για την ιστορία της αστυνόµευσης στην Ελλάδα δεν µπορεί παρά να κινεί το ενδιαφέρον του κόσµου της Αριστεράς. Αυτό το βιβλίο, ωστόσο, καταφέρνει κάτι πολύ περισσότερο από το να καταγράψει την ιστορία καταστολής και βίας. Ανοίγει ένα «παράθυρο» στην κοινωνική ιστορία του ελληνικού καπιταλισµού στον Μεσοπόλεµο και την προσπάθεια της άρχουσας τάξης να ανασυγκροτήσει το κράτος της µετά το τραγικό ναυάγιο της Μεγάλης Ιδέας το 1922-23.

Συνέχεια ανάγνωσης "Αστυνομία Πόλεων: Τα πρώτα βήματα στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου" →

Στον Νέο Κόσµο, στη θέση που βρίσκεται σήµερα το ξενοδοχείο Intercontinental, βρισκόταν και λειτουργούσε µέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960 η «Εθνική Βιοµηχανία Ελαστικού ΑΕ», η «ΕΘΕΛ», το εργοστάσιο του «Καίσαρη» όπως το ήξεραν οι παλαιότεροι. Ένας στοιχειωµένος τόπος. Και ταυτόχρονα ένα από τα σηµαντικότερα µνηµεία της Αντίστασης στην Αθήνα.

Το ∆ουργούτι, όπως ονοµαζόταν τότε η γειτονιά που ξεκινούσε από την µάντρα της ΕΘΕΛ, «ήταν κυρίως ένας αρµενικός προσφυγικός συνοικισµός, ο οποίος αναπτύχθηκε, από το 1921 ως το 1960, στα όρια του κέντρου της Αθήνας µε όρους άναρχής δόµησης». Οι λέξεις «άναρχη δόµηση» δύσκολα µπορούν να περιγράψουν την πραγµατική κατάσταση που επικρατούσε στο ∆ουργούτι. Στην πραγµατικότητα ήταν µια παραγκούπολη. Οι παράγκες,

«απλώνονταν αριστερά της Συγγρού… Το ενενήντα τοις εκατό των κατοίκων τους είναι εργάτες, µάστορες και υπάλληλοι, κυρίως πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Στη συνήθη εικόνα αυτών των χέρσων περιοχών επικρατεί η λασπουριά και η σκόνη, η φτώχεια και η δυστυχία… Οι κατοικίες ήταν κατά κύριο λόγο φτιαγµένες από χώµα και λάσπη».

Συνέχεια ανάγνωσης "Το Δουργούτι της Κατοχής και της Αντίστασης 1941-1944" →

Το συλλογικό βιβλίο “Μεταξύ έθνους και τάξης. Αριστερές και Κυπριακό, 1920-1974” µε επιµέλεια του Νίκου Χριστοφή είναι µια προσπάθεια να ανοίξει η συζήτηση για το ρόλο που διαδραµάτισε η Αριστερά στην ίδια την Κύπρο και στην αλληλεπίδρασή της µε την Ελλάδα και την Τουρκία. Κι είναι ένα βιβλίο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ειδικά σε µια περίοδο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να χρησιµοποιήσει τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισµό σαν άλλοθι, για να κρατηθούν χαµηλά οι τόνοι απέναντι στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ και απέναντι στη δολοφονική της πολιτική µε την αβάσταχτη ακρίβεια στην ενέργεια και στα τρόφιµα, τη φτώχεια και τις περικοπές σε υγεία και παιδεία.

Συνέχεια ανάγνωσης "Μεταξύ έθνους και τάξης. Αριστερές και Κυπριακό, 1920-1974" →

Το νέο βιβλίο του Αλέξη Ηρακλείδη µε τίτλο «Πολυκύµαντες σχέσεις, Έλληνες-Αλβανοί 1821-2021», είναι µια χρήσιµη συµβολή στην προσπάθεια να ξεφύγουµε από τους εθνικιστικούς µύθους και τα µίση που καλλιεργούν. Βρίσκεται, άλλωστε, σε συνέχεια µε τα προηγούµενα έργα του.

Συνέχεια ανάγνωσης "Πολυκύμαντες σχέσεις, Έλληνες-Αλβανοί 1821-2021" →

Το βιβλίο της Ντάγκμαρ Χέρτζογκ «Η σεξουαλικότητα στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα: μια ιστορία» ήδη από την πρώτη του έκδοση στα αγγλικά το 2011 σηματοδοτεί, όπως επισημαίνεται στον πρόλογο της πρόσφατης ελληνικής του έκδοσης, μια σημαντική τάση ανανέωσης της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας και ένταξης στις ιστορικές σπουδές νεωτερικών θεματικών. Όμως το ενδιαφέρον για τέτοιου είδους μελέτες στις μέρες μας εξαπλώνεται πολύ πιο πέρα από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, σ’ ένα όλο και πιο πλατύ κίνημα διεκδίκησης σεξουαλικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Το βιβλίο κινείται καταρχάς σε δύο κεντρικούς άξονες. Γιατί είναι πλαστό το αφήγημα για το δυτικό πολιτισμό ως υπερασπιστή της «σεξουαλικής δημοκρατίας» και ποια είναι η σύνθετη διαδρομή που οδήγησε σε αλλαγές - συνεχώς υπό αίρεση, όπως τονίζει η συγγραφέας - σε μια περιοχή που είναι ταυτόχρονα τόσο οικεία και προσωπική αλλά και τόσο δημόσια, όπως η σεξουαλικότητα.

Ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας αποκαλείται συχνά «ο αιώνας του σεξ», ο αιώνας που σηματοδοτείται από μια εντεινόμενη ενασχόληση με τα σεξουαλικά θέματα στη δημόσια σφαίρα και ταυτόχρονα προβάλλεται ως η εποχή και η περιοχή μιας συνεχώς αυξανόμενης φιλελευθεροποίησης σε σχέση με τα σεξουαλικά δικαιώματα. Απέναντι σ’ αυτή την εξωραϊσμένη εκδοχή για τις κοινωνίες της Δύσης που αρμενίζουν απρόσκοπτα στα πελάγη της προόδου και της ελευθερίας, που βρίσκονται πάντα «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», η ιστορία της σεξουαλικότητας της Ντάγκμαρ Χέρτζογκ αναβιώνει ένα διαφορετικό παρελθόν.

Συνέχεια ανάγνωσης "Η σεξουαλικότητα στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα" →

Συνέχεια ανάγνωσης "Διονύσης Σαββόπουλος: Βρώμικο ψωμί" →

Το βιβλίο “από τον Λένιν στον Στάλιν” γράφεται από το Βίκτορ Σερζ το Δεκέμβρη του1936 ως μια πιο συνοπτική εκδοχή του εκτενούς βιβλίου του “Η μοίρα μιας επανάστασης”. Περιγράφει με βιωματικό τρόπο το μεγαλείο της Ρώσικης Επανάστασης του 1917 που συγκλόνισε τον κόσμο. Και στη συνέχεια την τραγική διαδικασία της μετάβασης από τα επαναστατικά χρόνια του Λένιν, που οι εργάτες πήραν την εξουσία, στα χρόνια που η γραφειοκρατία με επικεφαλής τον Στάλιν ανέτρεψε την εξουσία των εργατών. Εγκαθίδρυσε έναν κρατικό καπιταλισμό που σκόρπισε ομαδικές εκκαθαρίσεις αγωνιστών και αγωνιστριών που είχαν πρωταγωνιστήσει στη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Ο Βίκτορ Σερζ (Βρυξέλλες 1890-Με­ξικό 1947) γιος Ρώσων εξόριστων, αφού φυλακίστηκε στο Παρίσι για συμμετοχή σε αναρχική ομάδα και έζησε τις εξεγέρσεις της Βαρκελώνης, εγκαταστάθηκε στην επαναστατημένη Ρωσία το 1919 και εντάχθηκε στο κόμμα των Μπολσεβίκων. Πολέμησε στην άμυνα της Πετρούπολης στον Εμφύλιο Πόλεμο ενάντια στους Λευκούς. Στη συνέχεια του ανατέθηκε αποστολή στη Δύση και συγκεκριμένα στο Βερολίνο, όπου υπηρέτησε ως εκπρόσωπος της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Επέστρεψε στη Ρωσία το 1925 και δημόσια πήρε το μέρος της Αριστερής Αντιπολίτευσης.

Συνέχεια ανάγνωσης "Από τον Λένιν στον Στάλιν" →

Κλείνουμε δύο μήνες από τον πόλεμο που ξεκίνησε με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και έχει προκαλέσει μία ανθρώπινη τραγωδία. Σύμφωνα με το Γραφείο Δικαιωμάτων του ΟΗΕ περίπου 1.500 άμαχοι έχουν βρεί τον θάνατο . Στην πραγματικότητα οι αριθμοί είναι υψηλότεροι και όσον αφορά τους αμάχους αλλά και τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς φαντάρους και απο τα δύο στρατόπεδα. Η φρίκη του πολέμου αποτυπώνεται στους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στα καταφύγια και στο κύμα των προσφύγων από την Ουκρανία. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι πάνω από 10 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 1/4 του πληθυσμού έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, εκ των οποίων περίπου 4.2 εκατομμύρια είναι “εξωτερικοί” πρόσφυγες που κατέφυγαν σε άλλες χώρες ενώ περίπου 6 εκατομμύρια είναι “εσωτερικοί” πρόσφυγες. Σε αυτό το γκρίζο φόντο γίνεται επιτακτική η ανάγκη για την παρέμβαση του εργατικού κινήματος και της αριστεράς.

Συμβολή σε αυτή τη συζήτηση είναι η επικαιροποιημένη 2η έκδοση του βιβλίου του Λέανδρου Μπόλαρη «Ουκρανία – Σταυροδρόμι ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών» από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο. Κυκλοφόρησε μαζί με ένα ολόκληρο νέο κεφάλαιο για τις πρόσφατες εξελίξεις και τη Διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης καθώς και την ανακοίνωση του ΣΕΚ για τον πόλεμο.

Συνέχεια ανάγνωσης "Ουκρανία: Σταυροδρόμι ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών" (2η έκδοση - συμπληρωμένη)" →

Συνέχεια ανάγνωσης "Μαρξισμός, Πολιτική και Ψυχική Δυσφορία" →